Υπάρχουν στιγμές που ο χρόνος παγώνει. Που αρνείσαι να πιστέψεις τι έχει συμβεί. Αυτό ακριβώς συνέβη την Πρωτομαγιά του 1994, στην πίστα της Imola, όπου ο Ayrton Senna άφησε την τελευταία του πνοή, υπογράφοντας ένα από τα πιο θλιβερά τριήμερα στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Τον Ayrton Senna δεν τον πρόλαβα να τον δω να οδηγεί. Συνέχεια όμως άκουγα για αυτόν. Κι έτσι μπήκα στη διαδικασία να ψάξω, να διαβάσω και να δω τι εστί Ayrton Senna. Μιλάμε ίσως για τον πιο ταλαντούχο οδηγό που έκατσε ποτέ σε κόκπιτ μονοθεσίου. Δεν είναι οι νίκες ή οι παγκόσμιοι τίτλοι, αλλά ο τρόπος που οδηγούσε. Η νοοτροπία που μετέφερε όπου πήγαινε. «Το να είσαι δεύτερος είναι σαν να είσαι πρώτος από τους χαμένους», έλεγε. Και δεν είναι μόνο ότι το έλεγε. Το πίστευε.

Μια τέτοια μέρα πριν από 30 χρόνια, ο χρόνος πάγωνε στην Imola και o Θεός υποδεχόταν στην αγκαλιά του τον Ayrton Senna

To αστείρευτο ταλέντο του είχε φανεί από τα μικράτα του, πριν καν μπει στον μαγικό κόσμο της Formula 1. Όταν μπήκε σε αυτόν, από την πρώτη του κιόλας σεζόν, αγωνιζόμενος με την άσημη Toleman ανέβηκε τρεις φορές στο βάθρο. Και πάλι όμως, δεν ήταν μόνο τα αποτελέσματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αγώνα του Μονακό το 1984; Ο Senna βρέθηκε για πρώτη φορά στην πιο απαιτητική πίστα του grid. Με βρεγμένες συνθήκες. Τι έγινε; Απλά πετούσε. Με την Toleman κέρδιζε σχεδόν 3” στον γύρο από την McLaren του Alain Prost. Και θα τον προσπερνούσε αν οι αγωνωδίκες δεν διέκοπταν πρόωρα τον αγώνα.

Ήταν μαθηματικά βέβαιο πως η πρώτη νίκη δεν θα αργούσε. Πράγματι, την αμέσως επόμενη χρονιά, στο βρεγμένο Estoril της Πορτογαλίας πέταξε και πάλι. Ο Senna έζησε τις πιο ένδοξες στιγμές της λαμπρής καριέρας του στη McLaren, όπου και κέρδισε τρεις παγκόσμιους τίτλους, 35 νίκες και 49 pole positions. Απέκτησε όμως και έναν άσπονδο φίλο. Τον επίσης σπουδαίο, Alain Prost, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει από την ομάδα προκειμένου να μην συνυπάρχει με τον Βραζιλιάνο.

Ο Senna όσο μεγάλωνε αντιλαμβανόταν πως θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός. Δεν ήταν όμως εύκολο να πάει κόντρα στην οδηγική του φύση. Τη ριψοκίνδυνη, την παράτολμη, αυτή που τον έκανε να κινείται συνεχώς στο όριο. Αυτή που τον καθιέρωσε και τον έκανε αγαπητό στους απανταχού φαν του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

H σεζόν του 1994 έχει ξεκινήσει και άπαντες θεωρούν τον Senna, που έχει μετακομίσει στην Williams το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τίτλο. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται με τον αναμενόμενο τρόπο, με τον θρύλο - πλην ανερχόμενο τότε – Michael Schumacher να φωνάζει παρών στην αρχή της σεζόν.

Και ήρθε η ώρα της Imola. Η ώρα να γραφτεί ένα από τα πιο θλιβερά αγωνιστικά τριήμερα για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Η κακή μέρα, δυστυχώς φάνηκε από την Παρασκευή. Ο Rubens Barrichello, χάνει τον έλεγχο της Jordan και καταλήγει με τρομακτικό τρόπο, «πετώντας» στα προστατευτικά ελαστικά της Variante Bassa. Ο νεαρός, τότε Βραζιλιάνος στάθηκε τυχερός μέσα στην ατυχία του, γλιτώνοντας με ένα κάταγμα στο χέρι και μία σπασμένη μύτη.

Tην επόμενη μέρα, το Σάββατο 30 Απριλίου, ο Αυστριακός, Roland Ratzenberger δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Κινούμενος με ταχύτητα άνω των 300 km/h, η εμπρός πτέρυγα κατέρρευσε ξαφνικά, με αποτέλεσμα το ακυβέρνητο μονοθέσιο να πέσει στον τσιμεντένιο τοίχο της στροφής Villeneuve. Η «κάψουλα επιβίωσης» άντεξε, όχι όμως και ο αυχένας του Αυστριακού, ο οποίος έχασε άδοξα τη ζωή του.

O Senna βλέποντας τα συντρίμμια της Simtek Ford ξέσπασε σε κλάματα. Κατάλαβε πως δεν είναι άτρωτος. Οι φήμες της εποχής θέλουν τον κορυφαίο επιστήμονα και γιατρό της Formula 1, Sid Watkins να νουθετεί τον Ayrton Senna να αποσυρθεί από τους αγώνες και να ασχοληθεί με την άλλη μεγάλη του αγάπη. Το ψάρεμα. Κάτι τέτοιο όμως δεν περνούσε ακόμα από το μυαλό του.

H μέρα του αγώνα φτάνει, με το κλίμα να είναι βαρύ. Ο Senna ετοιμάζεται να εκκινήσει από την pole position, έχοντας πάρει μαζί του μία αυστριακή σημαία, θέλοντας να την έχει μαζί του στο βάθρο, για να τιμήσει τον Ratzenberger. Ο αγώνας ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς. Η Benetton του J.J Lehto σβήνει. Παρά τα νοήματα του Φινλανδού, ο Πορτογάλος Pedro Lamy πέφτει με την Lotus Mugen Honda στο ακινητοποιημένο μονοθέσιο. Αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης ήταν να φύγουν δύο τροχοί προς τους θεατές, τραυματίζοντας συνολικά εννιά άτομα. Μερικά εκ των οποίων σοβαρά.

Ο αγώνας συνεχίζεται και ο Ayrton Senna προσπερνά τον Michael Schumacher, επιστρέφοντας στην πρωτοπορία του αγώνα. Και μετά, σκοτάδι. Η Williams του Senna δεν στρίβει ποτέ στην Tamburello. Το αμάξι έχει σχεδόν διαλυθεί και ο Senna παραμένει ακίνητος εντός αυτού. Στην πίστα επικρατεί πανικός, με τον Sid Watkins να πέφτει πάνω από το σώμα του Βραζιλιάνου. Μέσα σε μερικά λεπτά, ο Senna διακομίζεται με ελικόπτερο στο νοσοκομείο της Μπολόνια, χωρίς κανείς να γνωρίζει λεπτομέρειες για την κατάστασή του.

Ο αγώνας ολοκληρώθηκε, με τον Michael Schumacher να βλέπει πρώτος την καρό σημαία. Η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη και βουβή. Γιατί μετά το ατύχημα του Senna, o Michele Alboreto, ενώ πήγαινε προς το pit-lane είδε τον πίσω δεξί τροχό της Minardi του να φεύγε ξαφνικά, τραυματίζοντας τέσσερις μηχανικούς. Δύο της Ferrari και δύο της Lotus.

Λίγο μετά τις 19.30 μ.μ ώρα Ελλάδος, η γιατρός, Maria Teresa Fiandri ανακοινώνει αυτό που κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Ο Ayrton Senna δεν ήταν πια κοντά μας. Ο θεός των αγώνων πήγε να συναντήσει τον επουράνιο Θεό.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε χιλιάδες λέξεις για τις επιτυχίες του Senna. Όμως ο Ayrton Senna δεν είναι μια απλή παράθεση γεγονότων. Είναι κάτι που ξεπερνά τα στατιστικά, τους αριθμούς και τους πίνακες. Είναι το πνεύμα της ταχύτητας! Ένας άνθρωπος που θα είναι για πάντα ζωντανός μέσα από τις αναμνήσεις και τις ιστορίες.

Ο αγώνας της Imola σημάδεψε την Formula 1 όσο λίγοι. Η καθιέρωση του HANS, η τοποθέτηση περισσότερων ελαστικών και ανθεκτικών μπαριερών, η καθιέρωση ορίου ταχύτητας στο pit-lane ήταν αποτελέσματα των θλιβερών αυτών συμβάντων. O Ayrton Senna ήταν ο τελευταίος οδηγός που έχασε τη ζωή στην πίστα μέχρι το 2015. Όταν ο Jules Bianchi κατά τη διάρκεια του GP της Suzuka καρφώθηκε κάτω από τον γερανό που βρισκόταν εκτός αγωνιστικών ορίων, προκειμένου να απομακρύνει το μονοθέσιο του Adrian Sutil.